ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ / Τριάντης Χριστόφορος

Να , πάλι μπροστά τις οθόνες

απομένουν νικημένοι,

δίχως έρωτα και πίστη (καμία).

Τα εφήμερα  εξυψώνουν

νυχθμερόν

και την ηδονή

ψευτοκλεφτά αποζητούν,

στοιβαγμένοι σε κλουβιά και

κυτία παραπόνων.

Κι όταν έξω βγαίνουν,

δήθεν ελεύθεροι,

στα πεζοδρόμια  στέκονται

με τάξη και πειθαρχημένοι .

Τσίρκα και αστυνομίες

προτιμούν ,

για ευκολία κι ασφάλεια.

Ω , οι ευαισθησίες ( και οι ανοησίες)

ρημάζουν τα θέλγητρά τους  

κι ο χρόνος τον θάνατο εμφανίζει,

ολούθε γύρω τους ,

(αληθινά τις περισσότερες φορές).

Παντοιοτρόπως

παρακαλούν να βρεθούν

μακριά απ’ τη θλίψη και το πένθος.

Να όμως, που δεν ξορκίζονται

(επ’ ουδενί ) τέτοια θέσφατα

από πληκτρολόγια και τελετές.

Άσχημα δοξαστικά καταντούν,

ανάμεσα στο τίποτα

και τις χθόνιες δυνάμεις