Είναι που κράζουν οι γλάροι... της Καλογεροπούλου Έφη

Είναι που κράζουν οι γλάροι
όλο το απόγευμα σε αυτό το παιχνίδι θανάτου
έτσι που διασχίζουν ορίζοντα
πριν με το ράμφος τους καρφώσουν ένα ακόμη
ψάρι ελαφρύ
κι έτσι αναποδογυρίζεται η ζωή
και το νερό ξεπλένει ήσυχα τα πόδια της
κι ύστερα
που με βία τινάζουν πάνω το κεφάλι
να πιάσουν πάλι ουρανό
είναι οι κραυγές τους θάλασσας χορός
και πένθος δεμένο στα φτερά τους
πριν με το χέρι του το κύμα
άγρια στην άκρη τούς σκορπίσει