Αποσύνθεση της Πόπης Κλειδαρά

Μου είπες χιλιάδες λέξεις
κι εγώ περίμενα ν’ ακούσω μια που δεν είπες.

Διέταξες να με «φυλακίσουν»
και μόλις είχα παραδοθεί.

Κρατάς γράμματα πολλά σ’ ένα κιβώτιο
και σε κανένα δεν είσαι ο αποστολέας.

Με ικέτεψες αμέτρητες φορές
ενώ αρκούσε μόνο ένα σε παρακαλώ.

Δάκρυζες μόνο, δεν έκλαψες ποτέ.

Ζητούσες πολλά κι εγώ είχα μόνο εμένα να σου δώσω.

Επέμενες σε χρόνους πολλούς
εμένα μου αρκούσε μόνο ένα λεπτό.

Ένα λεπτό: Για τη λέξη που ήθελα ν’ ακούσω, για να παραδεχτώ την ενοχή μου,

για να μου δώσεις ένα γράμμα δικό σου, για να κλάψεις αληθινά, για να έχεις εμένα.

Τέλος χρόνου.