ΠΡΟΣΩΠΑ Τα πρόσωπα που κάποτε Τα κοίταζες στα μάτια Θάρθει καιρός Που τη μορφή θ'αλλάξουν παντελώς Και τ'όνειρο σου απρόσμενα Σε ραγισμένους καθρέφτες Θα θωρείς.
Κι αν ύστερα την εξιλέωση
Στη μοναξιά σου τη ζητήσεις
Αδύνατο θα είναι πάλι
Μοιραία θ' ανακαλύψεις
Τις πρώτες σου
Αγνές μορφές
Τις πρώτες σου αγάπες
Και πίσω θα γυρίσεις
Στην πλάνη ενός ονείρου
Για να ζήσεις.
***
ΤΟ ΣΦΥΡΙ ΣΤΟ ΑΜΟΝΙ
Έπεφτε το σφυρί
στο αμόνι
και στις πλαγιές
ροβόλαγαν
μύριοι άνθρωποι
και μύρια πλάσματα
χρωματιστά.
Απ' το γιαλό άνοιγε
ο κόσμος το πρωί
πορφυρογέννητος
κι έκλεινε το βράδυ
ξανά πορφυρογέννητος.
Ημέρα και Νύχτα
φωνές και κουδουνίσματα.
Ο κόσμος
φωνές και κουδουνίσματα.
Εκινείτο
το πλάι του κόσμου
έωλο
μέσα στη χάρη του φωτός
μέρα-νύχτα
με φωνές και κουδουνίσματα.
***
ΑΘΕΑΤΗ ΜΟΡΦΗ
Συχνά με ταχύτητα θεού
Τρέχει στη γραμμή
Θεσσαλονίκης - Ουρανού
Κατεβαίνει στον Επιβατικό
Πιάνει Βαρδάρη-Κορδελιό
Γυρίζει πίσω Τσιμισκή
Παντού αθέατη μορφή
Καθώς και στην πλατεία του Αριστοτέλους
Δοκιμάζεται από αισθήματα του τέλους
Ανεβαίνει και βραδυάζεται στα Κάστρα
Και πριν τα ξημερώματα
Θεός που ξαναγίνεται
χάνεται μέσα στ' άστρα.
***
ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ
Αν ήμουν
προσευχή στο βράχο
αειβλαβής
σε ύδωρ αναβλύζων
αχθοφόρος
αγόγγυστος
Αν πρόσχημα υπήρχε
φόρος αγάπης να καταβληθεί
ωσάν υπέρτατο αγαθό
Το λύχνος της αυγής να μιμηθεί
να θέσει μέτρο σύγκρισης
υπερπόντιων ταξιδιών
Αν ήμουν υλικό
αδρανές
κι αν δεν ήμουν
ας ήμουν άνεμος τουλάχιστον
κι αν άνεμος δεν ήμουν
ας ήμουν αεράκι
δροσερό
της μιας στιγμής
ζεστό καλοκαίρι
***
ΓΙΝΕ ΣΚΟΤΑΔΙ
Φωνές εντός
Πλησίον οι εκλάμψεις
Σύντριμμα ο χρόνος
Στις στέγες - στις στέγες
Οι ζωηφόροι ηλιάτορες
Ίπποι καλόσχημοι
Στους βαθείς λάκους
Στενάζουν, θεριεύουν
Αιματοβαμμένη η νύχτα
Φυλάξου
Γίνε σκοτάδι
Τα χέρια μου, τα χέρια σου
Τα χέρια μας τα μεγάλα
Το γάλα, το γάλα
Αρμέγουν οι νεκροί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου