ΑΣΦΥΞΙΑ / Βάκρινος Μιχάλης

Μόνο που η ασφυξία
της χαμένης μας της ύπαρξης,
μελάνι έγινε που φύλλα μουτζουρώνει.

Γραφή αντάμα με ένα μισοσκόταδο,
μην γίνουν ευδιάκριτοι οι φόβοι.

Ως ενός σημείου επιθυμώ.
Τίποτα!
Ως το πρωί θα με έχει καταπιεί
ξανά το φως.