Ο ΣΦΥΓΜΟΣ

Παράλληλες οι ματιές μας
κάθετες στον χρόνο κοιτάζουν,
και οι σκέψεις μας 
αχαλίνωτες φτερουγίζουν
στα τρικάταρτα καράβια,
χτίζοντας τις φωλιές τους στα βράχια
την ώρα των όρθρων
με τους αλήτες γλάρους.

Σε κατάλευκα σεντόνια ονειρεύονται
ανάμεσα σε εξιστορημένες αλήθειες
και στην αχλή των παρθενικών μας αναζητήσεων.

Και συ ταξιδιώτη που προσπερνάς
δεν βλέπεις με το αμέριμνο σου βλέμμα,
την ηδονή που διαχέεται με
τον ψίθυρο των αειθαλών δέντρων
και με τον σφυγμό της ήρεμης θάλασσας.

Πόσο όμορφη γίνεσαι αγάπη μου
όταν αναπνέεις την αιωνιότητα
τυλιγμένη στα ρόδινα υφαντά της σιωπής .

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ