Κυματωσιά / Παναγής Αντωνόπουλος

Μ´αρπαξε μιά κυματωσιά απ´το βυζί της μάνας
για να μου μάθει τη ζωή¨ πως βγαίνει το ψωμί
κι αφού καλά με δίδαξε , τι πάει να πει χολή
σε ομήγυρη με πέταξε , ποιητικής αλάνας

Μ´αγκάλιασε κυματωσιά , φουρτουνιασμένου πόντου
για να μου δείξει των μοιρών , τ´αποκρυφα γραπτά
μα δ´αύτη με χαστούκισε και μ´εκανε σκουπίδι !
με ρίζωσε σαν μύδι , στου πάτου τα ριζά !

Καβάλησα κυματωσιά , θάλασσας , μιάς αντάρας
για να με πάει στη χαρά , στης γνώσης τα στενά
Μα ´κείνη με ξελόγιασε και μ´έκανε σκουπίδι
μα τράβηξε το ξύδι , μέσα απ´ την καρδιά !

Μέζωξε μια κυματωσιά , σαν άτι του ανέμου
σεργιάνι και με έβγαλε , σ´αντάρα και καιρό
κι αφού στροβίλισε , το πενιχρό “εγώ'
στους νικημένους μ´έβγαλε , του , της ζωής πολέμου

Μ´άρπαξε μια κυματωσιά , στον Άδη να με πάει
αφού πρώτα μου έμαθε , τι πάει να πει ουτοπία
και πριν προκάνω να διαβώ , την λίμνη Αχερουσία
αράδιασα στον τάφο μου , λουλούδια Απριλομάη !!!