Η θάλασσα της νήψης / Βερυκίου Έλυα

Πού είναι ένα σύννεφο να δώσει χρώμα απόψε στην ερήμωση ;
Κυλά το φως σε καταρράκτη ανάμεσα στα φύλλα της οδύνης.
Κουράστηκα, αλλά η ψυχή στο τέλος έβρισκε ανάπαυση,
γλάρος που αέναα φτερουγίζει πάνω από τη θάλασσα της νήψης.

Γι΄αυτό και ό, τι μου έλειψε, το χάρισα διπλό.

Αντιστάθηκα.

Σε αυτό το ταξίδι δεν κράτησα παρά μόνο δύο ανταύγειες πορφυρές,

τα δειλινά να μου θυμίζουν την τραγική ιλαρότητα της ύπαρξης.