Διάφανη αναμονή / Ευγενία Οικονομοπούλου

Ψιθυριστά μ’ άγγιξες
μέσα σε μία πανδαισία χρωμάτων.
Η φύση αλάργεψε στο κοίταγμά σου
Αγγίξαμε την αιωνιότητα της στιγμής,
μέσα στην φύση του άπειρου.
Το βλέμμα σου σαν ένα κύμα πειρασμών
γέμισε την ψυχή μου
Διάφανοι γίναμε στο χάος της ύπαρξής μας.
Οι ωκεανοί ενώθηκαν
Τα φύλλα από τα δέντρα κοκκίνισαν,
όπως τα μάγουλά μας.
Τα χείλη μας σπαρταρούσαν στην αναμονή