Η Πτώση της Τροίας / Κατσιγιάννης Λεόντιος

Έπεσε η Τροία. Είν’  αληθινό.

Ο Δούρειος ίππος, ήτανε το χρήμα.

Έφτασαν οι βάρβαροι να μας λυτρώσουν

από την αβελτηρία και την καλοπέραση.

Δοξολογία να προσφέρουν σε νέους θεούς.

Ανάρτησαν τα σύμβολα τους σε μπαλκόνια.

Δέσανε το υποσυνείδητό μας στο άρμα τους.

Μπάσταρδους βάλθηκαν να μας κάνουν

μιας νέας γέννας.

Η Ευρώπη μια ξανθή οχιά

που κουλουριάστηκε πάνω μας.

Οι βάρβαροι ποτέ δεν είναι κάποια λύση.

Έρχονται,

σαν τελειώσουν οι εφεδρείες της ψυχής μας.

Αλλοίμονο,

πρώτοι οι νέοι άνοιξαν την πόρτα.

Γιατί αυτοί πρώτοι μπολιάστηκαν

με δηλητήριο της άγνοιας.

Απ’ τα κοιμητήρια δεν βγάλαμε τους νεκρούς μας.

Κι αυτοί βορά του όρνιου,

που τη φτερούγα του απλώνει πάνωθέ μας.

Ούτε το βέλασμα των προβάτων ακούσαμε.

Μόνο της φύσης την αντάρα, που σηκώθηκε.

Κι η μάνα μας που πάντα περιμένει,

ξεθωριασμένη η όψη της δεν έβγαζε μιλιά,

ώσπου βουβάθηκε μέσα στη σιωπή της,

σαν το φασκόμηλο και σαν το χαμομήλι.