Οι ποιητές που αγάπησα και άλλες μικρές και μεγάλες ιστορίες λόγου (Ανθολόγιο Ποίησης): Το μάτι και η νύχτα: Ποιητική Συλλογή του Δημήτρη Λεοντζάκου (Εκδόσεις Νεφέλη / 2016)

Σταμάτησε μόνος. Τώρα στέκεται μόνος. Είναι μόνος.
Και σταμάτησε. Είναι για πρώτη φορά μόνος.

Μόνος με. Μόνος μαζί. Μαζί με κάτι παράδοξο.
Με κάτι παράταιρο μόνος. Είναι μόνος μ’ ένα
άδειο, κενό βλέμμα μόνο.

Επειδή ποτέ δεν ήταν μόνος. Επειδή τώρα
το είδε. Τώρα αρχίζει μόνος. Αρχίζει
από εκεί. Αρχίζει μόνο.
Επειδή ποτέ δεν ήταν.

Μόνος είναι μια αδύνατη λέξη.
Πόνος είναι ένα αδύνατο σώμα.

Επίδεσµοι λευκοί στο σκοτάδι

Μερικοί στίχοι που σώθηκαν:

οι στίχοι δεν είναι
οι ασπίδες της τύχης;

Μερικοί στίχοι που σηκώθηκαν:

τα απαράµιλλα πουλιά µε τα
οποία σκεπάζουµε τα αιώνια µάτια µας.

Σελίδες