ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ / Νικολαίδης Λουκάς

Τις Μεγάλες και Ατέλειωτες Ώρες
της Αξημέρωτης Νύχτας,
καθώς βασιλεύει τριγύρω η Σιωπή,
αρχίζει το Μεγάλο του ταξίδι ο Νους
μέσα στο θαυμαστό κόσμο των Ονείρων!
Είναι τούτες οι Ώρες,
που η Θάλασσα κι ο Ουρανός γίνονται ένα
και τα δάκρυα Χαράς του Φεγγαριού
πέφτοντας στη θάλασσα με ορμή,
σχηματίζουν
φουσκάλες τεράστιες στο αφρονέρι!
Κι Εγώ,
μη αντέχοντας της Μοναξιάς την παρέα,
μαζεύω απ' το πάτωμα τις χυμένες λέξεις,
σχηματίζω μ' αυτές λίγους Στίχους μου,
τους ντύνω μετά με μιά απαλή μουσική
και τους κάνω Ερωτικό της Νύχτας Τραγούδι,
για να το δώσω σαν έρθει η Αυγή στα πουλιά,
να "Καλημερίσουνε"...την Όμορφη Μέρα!
Και,όταν η Άνοιξη το αφουγκραστεί,
θαρρώ,
πως θα αργήσει πολύ το θρονί της ν' αφήσει
στο επερχόμενο "Ζωηρό" Καλοκαίρι...