Κρεμασμένη σιωπή

Mια χούφτα μούσμουλα

σκορπισμένα στο τραπέζι,

γύρω από μια στοίβα παλιά βιβλία.

Ένα πετροφάναρο,

κι ένα λιτό ανθοδοχείο

κάτω από το χλωμό

γυναικείο πορτραίτο.

Τι θα μπορούσε να εμπνεύσει

τη σύνθεση

μιας νεκρής φύσης

(απ’ τις πολλές

του Proferio Grossi);

Η ίδια πάντα αιτία:

H ρέμβη μιας ακίνητης αιωνιότητας,

κρεμασμένης από ένα αόρατο καρφί,

προέκταση μιας διάφανης σιωπής μας,

που κρέμεται απ’ το ίδιο καρφί

κι ας μη χωράει σε κανένα πίνακα

και σε κανένα ποίημα.

*

Λ.Κατσιγιάννης