Πιάνω ξανά το νήμα.
ο ήλιος με χτυπά
στο πρόσωπο.
Τώρα επιστρέφω.
Ένα ελαφρύ αεράκι
παίρνει την φούστα
σου
ελευθερώνοντας το
πυκνό δάσος.
Η παρουσία σου δεν
είναι
το άλλο πρόσωπο της
ζωής;
Με κοιτάς ειρωνικά
γελώντας
και σκέφτομαι πως
μέσα σου
φυτρώνει ένα
δέντρο
με άγνωστους
καρπούς
που κανείς δεν
δοκίμασε
για να τους
περιγράψει.
Ν.
Μάκρη, Αύγουστος 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου