Ο επιτύμβιος ενός ενόχου / Νικόλαος Στουδίτης

Ποιό τέχνασμα;
Χάνει κι αυτό τη γοητεία του
όταν γινόμαστε όλοι ίδιοι.

Πριν λίγο
απόμακρο φως σκορπούσε
απ’ τ’ ακροδάχτυλα ταχυδακτυλουργών
από τα βλέμματα καλλιτεχνών του δρόμου
- μόλις πριν λίγο,
θα μας σώσει;

Βαδίζουμε σε πεζοδρομημένες πόλεις
με ουρανούς μόλις να ανασαίνουν
κι οι άνθρωποι αυτοί
ισορροπούν σε φλέβες γης ξηρές
σε φλέβες ανοιγμένες
προσμένοντας το ρέμα της βροχής
τολμώντας τη διέξοδο
την αλλαγή πορείας•
το τρέξιμο νερού
πιο γρήγορο απ’ τη βρωμιά του.

Ζωή [..] Τόση ζωή ανάμεσα μας,
μα εμείς διαλέξαμε τη σήψη των ψυχών.

Ανομολόγητη σιωπή
κάτω από τη βοή του κόσμου.
Ανομολόγητος ο θάνατος
την ώρα που η φθορά
απένεμε δικαιοσύνη.