Η δόξα της ανεμελιάς: Ποιητική Συλλογή του Χρήστου Ψαρρά από τις Εκδόσεις: Κέδρος / 2008 (απόσπασμα)

ΡΕΒΕΓΙΟΝ (ΑΓΡΥΠΝΙΑ)

Ευχές στη φιέστα ανταλλάσσουμε και πάμε
μια ώρα αρχύτερα ευτυχείς να κοιμηθούμε.
Ναι, το μη χείρον βέλτιστον! «Πεινάμε»
φωνάζουν οι φτωχοί κι εμείς ακούμε

τις οιμωγές ρακένδυτων λιμάρηδων
αστέγων καθημένων στην Κλαυθμώνος.
Καθώς χαράζει η πρώτη μέρα του αιώνος
οι ιαχές αμίμητων λυράρηδων

Φοίβου, Καρβέλλα και λοιπών μας κατακλύζουν.
Πως θα ‘κανα το ρεβεγιόν στο δρόμο δεν το πίστευα.
Ξανθομαλλούσα καλλονή διαβάζει Τζούλια Κρίστεβα
σ’ ένα παγκάκι στη Σταδίου. Μας ορίζουν

και οι κλοσάρ και η ποπ και η κουλτούρα.
Δες, ξημερώνει η πρώτη πρώτου δύο χιλιάδες
με όλα της τα συμπράγκαλα. Κατούρα
στου μέλλοντος κι εσύ τις συμπληγάδες!

***

Ο ΟΙΚΟΣ

Γκρεμίζεται η παλιά μου εστία.
Τα σπίτια ερήμωσαν γοργά.
Κρότος κτιστών. Δίχως αιτία
χτυπούν και χτίζουν. Στα σκαριά

κι αν ειν’ το μέλλον μας, κοιτάω
της τρύπιας στέγης μας το γείσο.
Με μέτρα και ρυθμούς κρατάω
του αρχιτέκτονα το ίσο.

Σαν βρίσκω το τσαρδί ρημάδι
ο πρωτομάστορας στενάζει
πλην απ’ την πίκρα μου ένα βράδυ

ίππος χρυσός αν με ανασύρει
δε θα ‘ναι κι άσχημα. Χαράζει
κι έχω τον ήλιο μουσαφίρη.