ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ

Ένα χαμόγελο πικρό θά 'χες στα χείλη.
Πίσω από τα βλέφαρα μόλις που θα κρατούσες το δάκρυ,
σκύβοντας ν' απιθώσεις στα χείλη μου απαλά
το στερνό σου φιλί.
΄Υστερα με αργό, επίσημο βήμα
θα κινούσες να βγείς από την κάμαρη,
αφήνοντας να σέρνεται ελαφρά στο πάτωμα
το μακρύ σου πανωφόρι.

΄Ετσι ωραία τα είχα φανταστεί. Ποιητικά.
΄Ομως γελάστηκα και πάλι. Γιατί,
αφού κατακόκκινη μ' έβρισες υστερικά,
έφυγες βιαστική,
βροντώντας πίσω σου την πόρτα,
χωρίς να σου περάσει ούτε στιγμή από το νου,
πως έτσι κι αλλιώς,
εγώ τους στίχους θα τους έγραφα.

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
(Από την ποιητική συλλογή "ΕΚΤΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ", εκδ. "ΔΙΟΓΕΝΗΣ", Αθήνα 1991, σελ. 28).