Η μοιρα της εμπνευσης / Βούλα Μέμου

Ξεστηθη,

Με Ξεπλεκα μαλια,

Σπιτωθηκε στο λίκνο των θεων…

Ιεροφάντης

–βυζαγμα σε γυναικας σκητη-

Δελφυς των ποιητων και των Αγγελων,

Στοα στου Ερωτα τα ιματια.

Γυναικα εσυ….

Εσυ  η Γυναικα,

Που τρυπωσες στο μεθυσι της φυσης,

Που θεμελιωσες ακροκεραμους ανθων…

Γυναικα μου….

Παρε τη μοιρα μου παρεμερα,

Κρατα στιχαρια ιερωμενων να λυτρωθω,

Δος μου νυμφωνες να προσκυνησω,

Ξεπλυνε τα διχτυα της ηδονης

Με ροδοσταμα…

Και κρινε με αξιο να χαιδεψω την σκια σου…