Άδεια εξόδου / Δημήτριος Περέογλου

                                                    
   Είχαν κιόλας περάσει είκοσι πέντε χρόνια όταν ξανανταμώσαμε. Εκείνος γνωστός κι επιτυχημένος δικηγόρος, εγώ γνωστός μάρτυρας κατηγορίας κι επιτυχημένος ψευδομάρτυρας. Χαιρετηθήκαμε με θέρμη, μ’ αυτό το γνωστό χαμόγελο ειλικρίνειας μεταξύ κατεργαραίων κι έπειτα πήραμε ο ένας το πρόσωπο του άλλου (ίσως και γι’ αυτό δε νοιώσαμε ποτές τόσο ένοχοι) και κατηφορίσαμε μαζί το παρελθόν, μήπως και βρούμε εκείνες τις λεπτομέρειες που μας καταδίκασαν,
      μάρτυρές μου όλοι οι νεκροί π’ αφήσαμε πίσω.