Πέρασες

Ονειρεύτηκα ότι ήμουνα μόνος
και σε ζήτησα.
Δάκρυα φύτεψα σε μια φωτογραφία σου
και ημέρεψα την ανάσα μου
πάνω στα ψηλά σου τακούνια.
Η νύχτα πύκνωσε
κι η ομορφιά σου γεμάτη αγκάθια
απογοητεύει τώρα τις μέρες μου
που ξεδιπλώνουν μάταιες ώρες.
Στην πετρωμένη μου μνήμη
σ' ένα μακρόσυρτο χορό
μάταια αγναντεύω
την αθανασία των στιγμών σου.
Στου κόσμου την άκρη ζωγραφίζω
αποξενωμένα πρόσωπα
ενώ μέσα μου σταλάζει ο ήλιος
αλησμόνητες μέρες.
Οι μαντατοφόροι της μοίρας
πήραν μορφή στις σκιές
που σ' έκλεισαν μέσα τους.
Καταφύγιο η ομορφιά σου
τώρα που φτερουγίζει ο κόσμος γύρω μου,
τώρα που ψάχνω πάλι τη ζωή
που κάποτε μαζί σου περίσσευε.

Γιάννης Μπερούκας