ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΗΣ: Ποιητική Συλλογή του Αντώνη Θαλασσέλη (Απόσπασμα)

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Αόρατο όνειρο, σιγή σιωπής
άγνωστη μορφή χαμένη παντού
κάπου στο σύμπαν υπάρχεις και σύ
στο ατέλειωτο φως του ουρανού

Εκεί που χωρίς λογική μου μιλάς
χωρίς να σε δω με κοιτάς
μυρίζω την σάρκα σου και ζω
παράξενα νιώθω μαζί σου πετώ

Ένα η ψυχή και η καρδιά μαζί
πλανιέται και προσμένει
μια σου λέξη ν’ ακούσει μαγική
κι απ' το χάδι σου να σβήσει

Σ’ ένιωσα δίπλα μου απόψε
και η ανάσα σου ήταν τόσο καυτή
στο πανηγύρι όλων των θεών
ήσουν στο διάβα μου η Αφροδίτη

Βλέμμα θολό, ατέλειωτη σιωπή
αβάσταχτη με ρίγος προσμονή,
στο βελουδένιο στρώμα του ουρανού
ακροβατούσαμε κι οι δυό μαζί.

**

ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΘΥΜΙΑΣ

Αισθησιακή μου οπτασία
βασανιστική μου υπόσταση
των στριμωγμένων ονείρων μου
που να γείρω να δω μέσα από το φως
της ηλιαχτίδας την αέρινη μορφή σου
και να δώσω χρώμα και δύναμη
στο αχανές σύμπαν.

Να περιπλανηθώ σε γαλαξίες
του υπογείου βασιλείου
και σε συμπλέγματα αστέρων
και ουράνιων κόσμων
που χάνονται στο πέρας του χρόνου,
αλλά το φως τους δεν σβήνει

Λάμπεις και συ μαζί τους
και υπάρχεις για να φωτίζεις
το σκοτεινό τούνελ
της έκστασης μου που περιτριγυρίζεται
από γυμνά αγάλματα
που τρέχουν και μου φωνάζουν
πως η λάμψη που φαίνεται
είσαι εσύ στην άκρη του κόσμου,

Χαρίζεις φως στο σκοτάδι μου
γιατί απλά υπάρχεις
μυρίζω την σάρκα σου
αν και απέχεις παρασάγγας
από το νησί των επιθυμιών μου
και με κλειστά μάτια ελπίζω
γιατί ζεις στο κόσμο που ζω.

***

ΑΝΕΙΠΩΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Τι όμορφο να σ΄ αγαπούν
και να στο ψιθυρίζουν
δυο χείλια που όταν τα φιλάς 
γεύεσαι το μελόμορφο νέκταρ
μιας ουράνιας συνταγής

Να αισθάνεσαι τις λέξεις
με ρυθμό κυκλικό, βασανιστικό
να χαϊδεύουν το αυτί σου
και να γουργουρίζεις από ευτυχία.

Να ριγάς στο χάδι που σαν σφαίρα
τρυπά το κορμί σου
και να νιώθεις την ηδονή
να ξεχύνεται σε όλο σου το σώμα

Να πετάς σε μια αγκαλιά
που όταν σε κρατά
γίνεσαι άβουλο πλάσμα
στις ορέξεις του αλόγιστου πάθους
και να σε ταξιδεύει σε μέρη μαγικά
σε προορισμούς φανταστικούς
που εκείνη τη ώρα η σκέψη σου πλάθει.

Να παρακαλάς το φτερωτό θεό
το όνειρο να μην σβήσει
ο χρόνος να σταματήσει
να γίνεις άγαλμα,
σμίλευμα του ερώτα γλύπτη
και με τα μάτια κλειστά
να φωνάξεις στη βουβή σιωπή
τώρα ζωωωωωωωωωωωωω!!!