ΚΡΑΤΉΜΑΤΑ.

Πως να σ'αφησω
στου άνεμου το φύσημα
ψηλά να πας σα σκόνη
στα φυλλώματα της σκέψης.
Μικρή κι ανέμελη σα
παπαρούνα,κοκκίνισες στο
σκίρτημα και το
κορμί σαν φύλλο,τρέμει
στο εκείνο.Μη μου σκιαχτείς.
Έτσι που μπλέχτηκες στου
έρωτα τα δίχτυα,που
σπαρταράς σαν το ψαράκι
στα ρηχά,μη το ελπίζεις,
δεν θα έχεις λυτρωμό.Και
είναι λάγνος πονηρός,ο
έρωτας και συ
μικρή να τον παλέψεις να
του ξεφύγεις μια στιγμή.
Έτσι, από το χέρι σ έπιασα
κάτω να σε κρατήσω πριν
πετάξεις πριν την καρδιά σου
άνεμο την κάμεις,κι'ο αγέρας
στην πάρει στα ψηλά,και
μείνεις έρημη σα καλαμιά στο
κάμπο.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ