Μικρόφωνο: Ποιητική Συλλογή του Κώστα Καναβούρη από τις εκδόσεις Ηριδανός το 1985

Επιστρέφοντας

Αν αφαιρέσουμε από τ' αγάλματα 
αυτό το αβέβαιο λευκό
τι θάχει μείνει;
Αν αφαιρέσουμε από τ' αγάλματα
αυτή την παρουσία τους μέσα στη νύχτα
τι θάχει μείνει;

Θα μείνουμε -λέω- εμείς,
επιστρέφοντας από τοπία κυμάτων ή φύλλων 
σ' ένα μεγάλο δωμάτιο
όπου οι κουρτίνες θα κρέμονται στο φως.
Η μητέρα θα στέκεται στην πόρτα 
μιλώντας με τα μικρά μας ονόματα.
Εγώ θα θέλω ν' αγγίξω πάλι την πληγή σου,
που γιατρεύαμε νύχτες και ημέρες
με πανάρχαια βότανα.
Θα μείνουμε εμείς·
ένα πρόσωπο νέο για φίλους
και εχθρούς.

Υλικά



Ίσως να μη χρειάζεται το πρόσθετο βάρος

της νύχτας πάνω στα φορτωμένα καμιόνια,

ή τα χάλκινα νομίσματα στα χέρια του
νεκρού,

ή ακόμα, η ελαφριά κάμψη της θάλασσας

προς τον νότο.

Ίσως να μη χρειάζεται τίποτα.

Κατά βάθος

Κανένας δε θέλει να φύγει.




Απόπλους

Φεύγει το πλοίο· μακρυά
αόρατο πήδηξε ένα δελφίνι
γαλάζιο μέσ' το γαλάζιο.

Βγάζεις από το μάτι σου 
ένα κομμάτι αιθάλη.

Πας κι έρχεσαι
στον κάτω κόσμο
στον απάνω κόσμο.

Ο ήλιος καρφωμένος στο κατάρτι.
Δεν την είχες θελήσει μια τέτοια πληγή.



Παρομοίωση

Εκείνος ο θρίαμβος γύρισε προς τα μέσα,
όπως το νύχι που χώνεται στο κρέας.

Δεν έχω τίποτα να προσθέσω,
εκτός από μια γριά καθισμένη στο κατώφλι
κι ένα κυπαρίσσι αιωρούμενο
στο βάθος του ορίζοντα. 

παρατήρηση: Στην φωτογραφία ο Ποιητής Κ. Καναβούρης