Ελθέτω η απουσία σου / Κώστας Τσιαχρής

Τι μ’ αφήνεις μόνο;

Αγρίεψε  το σπίτι

Ξεστομίζει μούχλα

Κόβει ασβέστη απ’ το ταβάνι

Τον χιονίζει στα μαλλιά μου

Με γερνά

Τι  μ’ αφήνεις μόνο;

Πέντε το πρωί

Ανοίγουν πόρτες

Βγαίνουν στίχοι

Μπαίνουν ερημιές

και  στήθος λύκου

μ’ αναπνέει

Μ’ αφήνεις  μόνο

Χόρτασαν  τα κάδρα σκόνη

Βήχουν μαύρο τα συρτάρια

κρακ και κρακ

Παντού  τριγμοί

Ελθέτω η απουσία σου

Μ’ αφήνεις μόνο

Ας  έβαζα έστω

τις  ρυτίδες μου σε τάξη

Ελθέτω η απουσία σου

Ας έχωνα το χέρι έστω

να  τραβήξω μέσα απ’ τους σοβάδες

το αρχικό μου δέρμα

Ελθέτω  η απουσία  σου

ή   έστω  την κραυγή του βρέφους

που γεννάει  από τα χείλη του

τον κόσμο

Μόνος

Σφίγγω τους νεκρούς

Μεσίστια  στην παλάμη

ανεβαίνει μια  αστραπή

Ελθέτω
Απόψε βρέχει

Βρέχει  εσένα

κι ίσως

-δόξα σοι  ο λυγμός-

απ’ το πολύ νερό

ξαναφυτρώσει  κάτι