ΑΠΟΛΛΩΝ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΙΤΩΛΟΣ

Παίς `Ιπποκλήος Φοβίος Νειληϊάδαο 
έσται ιθαιγενέων γνήσιος εκ πατέρων. 
Τώ δ' άλοχος μνηστή δόμον ίξεται: ής έτι νύμφης 
ηλάκατ' εν θαλάμοις κάλ' ανελισσομένης 
'Ασσησού βασιλήος ελεύσεται έκγονος 'Ανθεύς, 
όρκι' ομηρείης πίστ' επιβωσάμενος, 
πρωθήβης, έαρος θαλερώτερος: (ουδέ Μελίσσω 
Πειρήνης τοιόνδ' αλφεσίβοιον ύδωρ 
θηλήσει μέγαν υιόν, αφ' ού μέγα χάρμα Κορίνθω 
έσται, καί βριαροίς άλγεα Βακχιάδαις:) 
'Ανθεύς `Ερμείη ταχινώ φίλος, ώ έπι νύμφη 
μαινάς άφαρ σχήσει τόν λιθόλευστον έρων, 
καί έ καθαψαμένη γούνων ατέλεστα κομίσσαι 
πείσει: ο δέ Ζήνα Ξείνιον αιδόμενος 
σπονδάς τ' εν Φοβίου καί άλα ξυνέωνα θαλίης 
κρήναις καί ποταμοίς νίψετ' αεικές έπος. 
`Η δ', όταν αρνήται μέλεον γάμον αγλαός 'Ανθεύς, 
δή τότε οι τεύξει μητιόεντα δόλον, 
μύθοις εξαπαφούσα, λόγος δέ οι έσσεται ούτος: 
”Γαυλός μοι χρύσεος φρείατος εκ μυχάτου 
νύν όγ' ανελκόμενος διά μέν καλόν ήρικεν ούσον, 
αύτως δ' ες Νύμφας ώχετ' εφυδριάδας: 
πρός σέ θεών, αλλ' εί μοι, επεί καί πάσιν ακούω 
ρηϊδίην οίμον τούδ' έμεναι στομίου, 
ιθύσας ανέλοιο, τότ' άν μέγα φίλτατος είης.” 
'~Ωδε μέν η Φοβίου Νειλεΐδαο δάμαρ 
φθέγξεθ': ο δ' ου φρασθείς από μέν Λελεγήιον είμα 
μητρός εής έργον θήσεται 'Ελλαμενής:
αυτός δέ σπεύδων κοίλον καταβήσεται άγκος 
φρείατος: η δ' επί οι λιρά νοεύσα γυνή 
αμφοτέραις χείρεσσι μυλακρίδα λάαν ενήσει. 
Καί τόθ' ο μέν ξείνων πολλόν αποτμότατος 
ηρίον ογκώσει τό μεμορμένον: η δ' υπό δειρήν 
αψαμένη σύν τώ βήσεται εις 'Αΐδην..

πηγή: http://www.delphys.gr/AlloiYmnoi.html