[Λίγος ο χρόνος κι η ζήση μικρή!]

Λίγος ο χρόνος κι η ζήση μικρή!
Κι άξιος δεν κρίνεται κανείς
σαν κουρνιάζει
στη θαλπωρή της στρωμνής.
Ούτε σαν απαγκιάζει
σαν Φελούκα δειλή,
και σε φυρονεριά μαζώνεται κλειστή
μη κι απαντήσει άρμπονες και σπηλιάδες,
και τα πέλαγα και την άπλα τους αγνοεί,
μη και σε κρυφούς ύφαλους τσακιστεί!
Άπειρες μπροστά σου
οι ομορφιές της ζωής,
μυριάδες!
Ανασηκώσου!
Άνοιξε της ψυχής σου τις φτερούγες,
και σε γης κι ουρανού σεργιάνισε τις ρούγες!
Κάνε τον αετό αδελφό σου
στο πέταγμά σου έχε τον βοηθό σου.
Κι όταν βρεις τον δρόμο τον δικό σου
τότε ως τα ύψη οδήγησε το ριζικό σου.
Νόμος, κάθε ύπαρξη να δοξάζεται
κει ακριβώς που δοκιμάζεται….

ΙΟΥΛΙΑ ΚΟΡΜΕΝΤΖΑ