Κανείς δεν μίλησε για γιατρειά : Ποιητική Συλλογή της Κατίνας Μέτσιου (μικρό απόσπασμα)

Θέλει κάτι να βγει από μέσα μου...θέλει ο Θεός κι ο δαίμονας να βγουν και να χο-ρέψουνε με τις κραυγές μου...
Θέλω να φτύσω τις αλήθειες μου να πλυθούνε όνειρα ανίερα και πράξεις λησμονη-μένες να υψωθούν...
Θα υψωθούν και θα με δείχνουν με το δάχτυλο....
"Είναι αυτή που μας αποκοίμησε με παραμύθια του μυαλού της...Γυρεύει ήρω-ες...χλευάστε την...όποιος γυρεύει ήρωες να παραδοθεί στο σκοτάδι..."
Θέλω να αγγίξω το σκοτάδι που χρεώθηκα και την θάλασσα και το φιλί σου χωρίς να χάνω την σκιά μου...
Θέλω να αναπαυτώ "εν πολέμω" και να σκάσω μύτη λευκό συννεφάκι πάνω από το μπαλκόνι σου...
Κουβάλα με μαζί σου...να έχεις κάτι κι εσύ να ανασταίνεις...για να μάθεις να θέλεις ακατάπαυστα...
Θέλω να είμαι εδώ την μέρα αυτή που δεν θα μπορεί κανείς να με βλέπει...