ΤΑΞΙΔΙ / Κρίτων Αθανασούλης

Κοίταξε πάνω στο κατάστρωμα

τους αδελφούς μας που γέρασαν

σε μια νύχτα.

Μας είπαν πως δεν στοχάστηκαν την παρακμή.

Δεν στοχάστηκαν ένα τέλος

μέσα σε πέλαγος από βάσανα.

Γιατί μέσα στην πολιτεία

είχαν το κρεβάτι της ξεγνοιασιάς,

γιατί μέσα στο φως το πρωινό

έσπερναν τη φθορά και την αγωνία.

Όσοι δεν έχουν κρεβάτι να κοιμηθούν

ξαγρυπνούν και στοχάζονται.

Όσοι δεν έχουν ψωμί

έχουν όνειρα.

Όσοι δεν έχουν φωτιά να ζεσταθούν

έχουν ελπίδες.

Όσοι δεν έχουν ελπίδες και στοχασμούς

πεθαίνουν από έκπληξη

γιατί είναι σκληρό το κακό που σε βρίσκει

απροετοίμαστο

και δυο φορές σκληρός είναι ο θάνατος

που δε βρίσκει αντίσταση

ο ερχομός του.