«Να μην ξεχάσω:
Να κόψω το θυμάρι που φυτρώνει στα ορεινά της θύμησης,
Να πιπιλίσω μια ρώγα σταφύλι σαν να γυαλίζω την υδρόγειο σφαίρα
Να φτύσω κατάμουτρα στο θάνατο
Τα σπόρια όλων των καρπουζιών
Τα σπόρια όλων των καρπουζιών
Να βρω μια γοργόνα που θ' αρνηθεί τη θάλασσα
για να πετάξει μαζί μου στο φεγγάρι
Και να γευτώ το αλάτι πίσω απ' το αφτί της,
για να πετάξει μαζί μου στο φεγγάρι
Και να γευτώ το αλάτι πίσω απ' το αφτί της,
Να κολυμπήσω στ' άπατα της μνήμης
Κει που τα νερά σκουραίνουν
Κι ο ουρανός φοβάται να καθρεφτιστεί,
Κει που τα νερά σκουραίνουν
Κι ο ουρανός φοβάται να καθρεφτιστεί,
Να χαϊδέψω στις πιο λείες πλαγιές του
Το φεγγάρι του Αυγούστου,
Το φεγγάρι του Αυγούστου,
Να χρονομετρήσω τον ακρωτηριασμό της μέρας λίγο πριν το Σεπτέμβριο,
να ληστέψω το φεγγάρι από τους αστρολόγους
και να το επιστρέψω
Στους ποιητές του
και να το επιστρέψω
Στους ποιητές του
Να χαϊδέψω επιτέλους τη θηλή της σελήνης
Να ξετρυπώσω μια νύχτα τον ήλιο
Απ' την κρυψώνα του,
Απ' την κρυψώνα του,
Να κρυφακούσω το κουτσομπολιό
Της θάλασσας με τα βότσαλα της παραλίας
Της θάλασσας με τα βότσαλα της παραλίας
να διαβάσω μια φορά τον Ελύτη χωρίς
Να με συντρίβει η σύγκρισή μου μαζί του"
Να με συντρίβει η σύγκρισή μου μαζί του"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου