ΚΙ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ

Κι ήταν ετούτοι οι εχθροί μας
που αίμα σάλεψαν στους τάφους.
Με τον ήλιο, καίριον φύλακα της γνώσεως,
αιχμηρές τους δώσαμε απαντήσεις.

Κι ήταν τα βλέφαρά τους ένοχα ραπίσματα
κι ήταν τα χνώτα τους ψεύδους επαναλήψεις.
Με τον ήλιο, γλύπτη των ονείρων μας,
λαμπρές τους δώσαμε εκπλήξεις.

Κι ήταν στα χρόνια τους δεμένοι ίσκιοι
και στις τροχιές τους φυγόδικοι προδότες.
Με τον ήλιο, ύμνον στο περιβόλι,
καρπίσαμε το μέτρον του αιώνος.

Τα σύμβολα φορούσαν των νεφάλων
και μιά κατάρα βλέμμα.
Με τον ήλιο, οργισμένον πόθο,
δρεπάνι πήρε ο πόνος.

Κι ήταν ετούτοι οι εχθροί μας νύχτα,
ανίατα βαμμένοι.
Με τον ήλιο, γραφή στα χέρια μας,
αλώσαμε τον φόβο,
με τον ήλιο, στιγμήν αιώνια
και του λαού τον νόμο...

..Σταυρακάκης Δημήτριος