ΕΦΟΡΜΩ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ

Λουκας Νικολαιδης

----------------

Εφορμώ στην Αυγή,
και με άλματα θαρρείς νεανικά,
προσπαθώ να πολεμήσω τα αμάχητα
της μέρας που σε λίγο θε νάρθει!
Και Ύστερα καθρεφτίζω τον Ήλιο
της καινούριας ημέρας
που ξεπροβάλλει δειλά-δειλά
μέσα από τα λίγα μουντά μικροσύννεφα
και πέφτει με πάταγο στους κάμπους
και στα δροσεμένα
από το πούσι της Νύχτας περβόλια...
Στους θαλασσινούς ταρσανάδες
με τα έτοιμα περήφανα καράβια
και τις ολοκαίνουργες σκούνες,
οι μηχανές έτοιμες ν' ανάψουν μ' Ελπίδες,
βάζοντας πλώρη
για τα παρθενικά τους τα μπάρκα
με αγέρηδες ούριους σε ακύμαντα πέλαγα,
για να φτάσουν
σε λιμάνια απάνεμα,φιλόξενα κι ονειρεμένα!
Κι εγώ,καθώς δραπετεύω
από τον σκοτεινό λαβύρινθο της Νύχτας,
σε μιάν Ευάερη του κήπου μου γωνιά,
σπουδάζω
τη Σιωπή και τη Γαλήνη της μάνας Φύσης,
στέλνοντας τα πιό γλυκά μου φιλιά
στο Χτες,στο Προχτές και στην Λησμοσύνη..