« Λειψή ψυχή μου !
Δυνάμωσε μπροστά στα μάτια της » .
Και τότε σταμάτησε ο χρόνος .
Οι προσευχές μου ακούστηκαν στις όχθες τ’ ουρανού .
Λίγα αστέρια που μοιάζανε μ’ ανοιξιάτικα λουλούδια ,
άπλωσαν το χρώμα τους στη μέρα ,
και νύχτα έγινε.
Μόνο μες στο βαθύ σκοτάδι
δυναμώνουν των ονείρων οι φωνές .
Και σαν θαύμα των παραμυθιών,
σταλμένο απ’ τους Τρίτωνες των θαλασσών,
ήρθε η χαρά στην καρδιά της νύχτας .
Ω ! Χαρά της Αγάπης ….
Πυγολαμπίδες κουβαλούσαν τον πόνο της .
Αρματοδρόμοι με φτερά στα άλογά τους
κρατούσαν τις στιγμές της .
Και κάτω απ’ τις αψίδες της ελπίδας ,
νεράιδες και ποιητές έγραφαν :
« Μέρα Μαΐου » !
Αφήστε με τώρα στον βράχο της σιωπής
να κοιτώ το άπειρο .
Αυτήν τη μέρα που νύχτα έγινε ,
άγγιξα την Αγάπη …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου