ΑΝΕΣΤΙΟΣ ΚΑΙ ΛΙΘΟΞΟΟΣ: Ποιητική Συλλογή του Κυριάκου Αναγιωτού. Εκδόθηκε το έτος 2015 (Τρία Ποιήματα)

Σπονδές

Κούφωσε το χώμα

στα δύο μέτρα.

Λαγούμια γιόμισε στενά,

ίσα που να χωρούν τα χέρια τους.

Τα βράδια, οι μάνες,

σαράντα τόσα χρόνια,

προτού δειπνήσουν

με το κουτάλι του καημού,

το πιρούνι της προσμονής

και της αμφίστομης αγωνίας το μαχαίρι

έσκαβαν

χωρίς ανασασμό.

Να κανακέψουν ήθελαν

τα παλληκάρια τους

με το γλυκό που λαχταρούσαν,

το φαγητό που επιθυμούσαν,

ένα κομμάτι αχνιστό ψωμί

ή έστω

με τα ακροδάχτυλα

την στερνή τους ανάσα να κορφολογήσουν

και τον πόνο τους να γητέψουν.

Πριν ξεψυχήσουν.

**

Περί νήσου πάθη

Αγανακτισμένη

επούλωσε

την λογχισμένη της πλευρά,

ξεκάρφωσε

τις μαντεμένιες πρόκες

και βρόντηξε χάμω

τον ακάνθινον στέφανον.

Μετά,

αφού περιτυλίχθηκε

έξαλλη

την λευκή σινδόνα,

αποκαθηλώθηκε.

Δεν άντεξε

στις προκλήσεις

των δύο εκατέρωθέν της ληστών,

που όχι μόνον

το πνεύμα δεν παρέδωσαν

μα και γλέντι τρικούβερτο έστησαν

με οίνο

σε χρυσά κροντήρια.

Όσο

για την ανάσταση,

περίσκεπτη διείδε,

ότι δεν είναι θέμα

τριών ημερών.

***

Ταξίδι στο πουθενά

Ευτυχείς και ευδιάθετοι

επιβιβάστηκαν εγκαίρως στο καράβι

οι ταξιδιώτες.

Με τα ψάθινά τους καπέλα,

τα σκούρα τους ματογυάλια,

τα πολύχρωμά τους φανελάκια.

Με πλήρεις τις αποσκευές.

Όμως,

άδεια ήσαν τ' αμπάρια,

παγωμένοι οι ατμολέβητες.

Στη γέφυρα ερημιά.

0 ήλιος τενεκεδένιος,

ξύλινοι οι γλάροι.

Μολυβένιο το πλήρωμα.

Μήτε βοριάς

που φύσηξε,

μήτε νοτιάς.

Ούτε το βίρα

ακούστηκε,

ούτε το μάινα.

Ονειρικό ήταν το ταξίδι.

Χωρίς όμως ένα θυμητάρι,

δίχως έστω μιαν ανάμνηση.