<Ελλάδα Τέλος(;;)>

Ελλάδα πεθαίνεις
μα ποιος θα σε κηδεψει;
δεν σου μείνε κι΄ενα ένα παιδί.
αντίο να σου γνέψει..

Όλα στα πήρε η ξενιτιά
οι μάνες μείναν μόνες
να καρτερούν τον γυρισμό
άνοιξη και χειμώνες.

Ελλάδα πάντα σπάραζες
κι ας είσαι τ ό σ ο ωραία...
μα όλη αυτή η ομορφια
σ΄έκανε...μοιραία.

Σε φθόνησαν, σε ζήλεψαν,
πάντα θα σε ζηλευουν
την ή τ α σου καραδοκούν
την δόξα υπονομεύουν

Και μόνη σου θα περπατάς
πάνω στα βήματά σου
κι΄ούτε σκιά ξωπίσω σου
δε θα ναι απ΄τα παιδιά σου.

Ξυπόλυτη, αχτένιστη,
ζακέτα αλασκαγια
μονολογώντας σου θα λες

-Πως έγινες Ελλάδα;-

Ο τόπος σου ερήμωσε
και μόνον γέρους βλέπεις
οι νέοι σου τι εγιναν; που πήγαν,
δεν το αντέχεις...

Μισή η ζωή και μίζερη,
τρελή κοροϊδία
σε προδώσαν σε πούλησαν
αλήτες με μανία

Και μόνη πλέον περπατάς
πάνω στα ερείπια σου
φωνάζοντας ο ν ό μ α τ α
να ακούσουν τα παιδιά σου..

Μια ησυχία τρομερή,
κανένα δεν μιλάει
και απέναντί σου η σκιά,
του χάρου που γελάει.
---------
Οι αντοχές σου λύγισαν,
έρημη δεν αντέχεις,

-και είναι μια αιτία-

να τρέξεις να ετοιμαστείς,
να γίνει η...κηδεία.

Και θα φορέσεις τα παλιά
τα χιλιοδοξασμενα,
ρούχα που τίμησαν γενιές
στο..Τότε Εικοσιένα.!!

Την δύναμή τους θα γευτείς
και ξαναγεννημένη
από την τέφρα σου θα βγείς
Περήφανη,
και Ο χ ι προδομένη.!!!!

Νεφέλη Ρίγα 

Σημ. Αλασκάγια=ρούχο ριγμένο ανάλαφρα στους ώμους.