Το ανέλπιστο, εισχωρεί στα πελάγη της ευτυχίας
περιμένοντας η μικρή του δέηση
να δέσει, το σχοινί της ευχής του
με τα μέρη που προσφέρουν θρέψη, στις πληγές.
Παραμένει όμως θλιμμένο
και αναλογίζεται εάν όσα μέχρι τώρα έχει διδαχθεί είναι αληθή.
περιμένοντας η μικρή του δέηση
να δέσει, το σχοινί της ευχής του
με τα μέρη που προσφέρουν θρέψη, στις πληγές.
Παραμένει όμως θλιμμένο
και αναλογίζεται εάν όσα μέχρι τώρα έχει διδαχθεί είναι αληθή.
Παραπέρα δυό σταγόνες κόκκινου νερού,
ανταμώνουν με την ύπαρξη του ωκεανού.
ανταμώνουν με την ύπαρξη του ωκεανού.
Λουκία Πλυτά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου