σ'αυτή τη γης... της Φωτεινής Κουφογάζου

σ'αυτή τη γης...
κι όπως ο Μάρτης αλλοπρόσαλλος διαβαίνει
με τις μουσκεμένες του αναλαμπές,
ο καιρός ανταριασμένος
διακυβεύει
τις εξορμήσεις του...
σ'αυτή τη γης
π' ανέκαθεν το χώμα της ζυμώνεται
με το προζύμι και το αίμα των αθώων ,
αναπιάνεται η Μνήμη από αρχής
αναλογίζεται όλες εκείνες τις μάχες
που δόθηκαν αβλεπεί,
εντρυφούν και σηματοδοτούν τα μελλούμενα
φλεγόμενη η ανάσα της ζωής
στην εμπασιά της Άνοιξης
φλέγεται κι δική μας η πεθυμιά
στη χαραυγή της λευτεριάς της....