Λόγος, Έργο, Νόημα / Κουφογάζου Φωτεινή

τα συρματοφόρα πλέγματα του κόσμου
τυλίγουν τα σιωπηρά βράδια τις καρδιές μας
κι ακόμη μιαν Άνοιξη, 
με τα ψιχαλιστά της βλέφαρα
νοτίζει τις συνειδήσεις εκ βαθέων...
σαν το τριαντάφυλλο εκείνο τ'Απρίλη
στη γλάστρα σου
που συνθέτει τα χρώματα στο φως
απορροφώντας την ενέργεια απ'το χώμα...

οι λέξεις χάνουν το νόημά τους
παραποιημένες υπάρχουν,
η αποσύνθεσή τους δεν είναι θέμα χρόνου
παρά,
ορίζει και ορίζεται απ'τη σιωπή μας....

χωρίς Λόγος, Έργο, Νόημα....