Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ : Ποιητική Συλλογή του Βασίλη Φαϊτά. (Εκδόσεις : Μανδραγόρας 2015) Τέσσερα Ποιήματα

ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ

Ποτέ δεν μπόρεσα να γράψω
ένα αληθινό ποίημα
ο πόθος μου ήταν μόνο να γνωρίσω
τις αισθήσεις που μου έλειπαν
να βρω μια συγκεκριμένη σταγόνα απαστράπτοντος ύδατος
στα βάθη ενός μυθικού ωκεανού.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Στην αρχή της ζωής γραμμένο το εφήμερο
γνώση στη λάμψη της αστραπής χαραγμένη
όσα ο άνεμος παίρνει κυλώντας
το κενό θηρευτής ναυαγίων συναρμολογεί
και το κύμα το αβάσταχτο λάθος εξαγνίζει
ιχνηλάτες στο έλεος χαμένοι
ό,τι ακόμα αντιλαμβάνονται σαν άνοιξη διασχίζουν
ένα ηττημένο ραντεβού στις χαώδεις ρίζες θυμούνται
στην πατρογονική ερημιά οδοιπόροι.

Η επόμενη στιγμή ποια θα ‘ναι τι θα φέρει
τι άλλο είναι η επανεκκίνηση
από μια νεανική ωδή για το τέλος
ο ορίζοντας η μοναξιά το χέρι
που ζωγραφίζει τους αστερισμούς
σκηνικό παράστασης που δεν μας ανήκει.

Η σοφία καθελκύεται στο πέραν.

ΚΑΡΟΥΖΕΛ

Η ζωή γυρίζει γύρω απ’ τον εαυτό της
καρουζέλ
στο κέντρο μια απειροελάχιστη οπή
κβάντο του τίποτα
κινεί τα πάντα
για να επιστρέψουν στο άπειρο.

ΑΝΤΑΡΣΙΑ

Το κέντρο του θαύματος παντού
το πεπρωμένο τού πουθενά
όλη μας η γνώση ερωτηματικά
ίσως να σήμανε η ώρα να συναντηθούμε
μ’ αυτό που γυρεύει να εμφανιστεί
ή τις αισθήσεις μας η αλήθεια ανεπανόρθωτα προσπέρασε
κι εμείς πρόσφυγες μες στο θαύμα
ποιμένες της έκστασης του κενού
για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας
αν με τραβάει κάτι είναι η δόνηση
πριν απ’ την πτήση των πουλιών
και η αλχημεία των άστρων στ’ αρχαία μουράγια
ρίχνει η ζωή τα δίχτυα και ανασύρει
τον χρόνο και την περιπλάνηση
το τέλος του παιχνιδιού παίχτηκε ερήμην
κάπου αλλού
δεν θέλω να περιμένω άλλο
όρθιος μιλώ
για την ψυχή που πυρακτώνεται και λάμπει
για τον καπνό την τέφρα που αναθρώσκει.