Στην προσυγκέντρωση / Ελένη Τζατζιμάκη

Ήταν καθισμένος στο πεζούλι.
Σε ένα από εκείνα της πλατείας Ομονοίας.
Τριγύρω κόσμος και πρόσωπα ολοκαίνουρια
Φωνές ανδρών και γυναικών
Μεγάφωνα, μικρόφωνα, σημαίες και ιδέες σε εναλλαγή
Εκείνος, χρόνια τώρα καθισμένος στο πεζούλι
Στην ίδια θέση,
Φυλλομετρούσε το κομπολόι του
Και τις ώρες που αργούσαν
Για τις μέρες που θα έρθουν.
-Γι’ αυτές ήτανε βέβαιος καθώς,
κάθε φορά που τις μετρούσε
έβγαζε τον ίδιο αριθμό,
ισόποσο,
με τις ημέρες που τον βρήκαν στο πεζούλι,
ανάμεσα στα μεγάφωνα, τα μικρόφωνα, τις σημαίες και τις ιδέες.
Μεγαλώνοντας, μαθαίνεις να μετράς αντίστροφα: από το τέλος, στην αρχή.

Τον έβλεπα καθισμένο στο πεζούλι,
Εκεί, στην ίδια θέση πάντοτε, με την πλάτη ακουμπισμένη στο παραπάνω σκαλοπάτι
με το κεφάλι σκυμμένο,
κοιτώντας
μια στο κομπολόι,
μία στις σημαίες,
μια στα καινούρια πρόσωπα
και μια
στα απέραντα ιδεώδη του.