Άνθη του Άλατος: Ποιητική Συλλογή της Χρύσας Κοντογεωργοπούλου : Εκδόσεις Μελάνι 2005 ( Τρία Ποιήματα)

Άνθη του άλατος

στην άκρη απ’ τα δάκρυα
είναι πάντα ένας κήπος που αντέχει το αλάτι
και που ανθεί απ’ το πότισμα τους αμάρανθα,
θαλασσόκεδρα και αρμυρίκια, δέντρα της αρμύρας και της πίκρας 

που ανθίζει πάντοτε μετά
pancratium maritimum.

όμοια με αυτά που πνίξαν
τα εικονοστάσια των πνιγμένων
στην άκρη του δρόμου προς τη θάλασσα

Πάντοτε κήπος-ακρωτήρι τ’ ακροδάκρυ

Ιουλιέττα

Η πληγωμένη αηδόνα στην τριανταφυλλιά
τραγουδάει.

Στην άκρη απ΄τό τραγούδι της
κρέμονται ακόμα οι χορδές
απ΄τη φαρέτρα της μέρας
-σπαράγματα μουσικής-
καθώς βάφει τα ρόδα του δειλινού
και το απέναντι μπαλκόνι γίνεται
μπαλκόνι Ιουλιέττας.

Όγδοη μέρα

(Ημέρα εκτός του εβδοματικού χρόνου)

με τη νυχτερινή πτήση του τοπίου
θα ψάχνεις τη μέρα μετά το Σάββατο
αλλά όχι Κυριακή, μετά από όλες
αλλά και πριν από καμία.

Η πλατεία του Ντε Κίρικο θ’ αναβοσβήνει στον πίνακα
τις ώρες αναχώρησης και άφιξης
φανερώνοντας τα δαχτυλίδια
των ιπποτών του κάστρου.

Μέχρι που θα εξαφανιστεί και η πλατεία
έτσι που δεν θα ξέρεις αν κι αυτή υπήρξε
κι αν η μυστική ημέρα
είναι η ίδια γυναίκα με τα λευκά
που στόλισε μ’ ένα στεφάνι δάφνης
το μνημείο του αφανούς ναύτου.