Μικροί μεγάλοι πλανήτες

Στέλιος Λύκος

Της φθαρτής ώρας πέσανε τα τοίχη 

η φωνή που ριγούσε στα πρώτα της αγάπης λόγια 

να την πάλι, 

 σημαδέψαμε τις στιγμές μας 

με χρυσό και αλάβαστρο 

 χείλη -χελιδόνια-φιλία 

τα κορμιά στου έρωτα την κόκκινη 

ασπαίρουσα 

 λάμψη.