Σ’ ένα βάρος γέρνουν όλα, μια κάθετος που φυγαδεύεται μέσα μας, φανάρι τρωγλοδύτου, να ψάχνει τα θεμέλια των εικόνων. Έχει όμως και ακατοίκητες πλευρές ο εαυτός μας. Απέραντες εκτάσεις που μακραίνουν κάτω από ένα χλωμό φως, Πώς να στρατοπεδεύσουνε οι σκέψεις και να στηθούν αντίσκηνα σ΄ αυτά τα μέρη, άλογα να χλιμιντρίσουνε σπιρουνισμένα, σημαίες και εμβατήρια. Δεν πρόκειται για τέτοια επιβολή. Ένα απροσδιόριστο φόντο που χυμάει όλο μαζί μέσα στο χρόνο, και περιμένει στάλκερ να το αποκρυπτογραφήσουν ή άλλους να κυλήσουνε απλώς και να χαθούν σκιές, σ’ ένα μικρό ιδιωτικό Άδη.
Βασίλης Παπάς
"Ντοκυμανταίρ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου