[Πεταμένoς στον χρόνο]

Πεταμένoς στον χρόνο, 
χωρίς να ξεχωρίζει πια ώρες, μέρες, εποχές,
βάλθηκε να σπάει μια μια τις λέξεις διαγώνια
Πότε γελούσε και πότε θρηνούσε
με όσα έβρισκε στα κομμάτια τους.
Κι έτσι πάντα ασυλλόγιστος
βάδιζε μόνος καταμεσής της εθνικής…….


Κουμουλή Δάφνη