[Άλλη μια μέρα...]

της Μαίρης Σκαρπαθιωτάκη

Άλλη μια μέρα...
στέγνωσε το  δάκρυ
κι απόμεινεν η ψυχή
 σε μιαν άκρη του ουρανού.

Εσύ, πουθενά
εγώ,πάντα
εκεί στην γωνιά του δρόμου.

Εσύ,το σύννεφο
εγώ δίπλα
 σε κάτι παράξενους ανθρώπους!

Εσύ όνειρο γίνηκες
εγώ,
πάντα δίπλα στο κύμα
να προσμένω το καραβάκι..

Πιο  ΄κεί με χαιρετούσε
 η απεραντοσύνη.
Μιλούσα ξανά
με τα παιδιά
που κρατούν τους ουρανούς στα χέρια τους.

Δε βάσταξα φαίνεται κι έφυγα
δίχως να σε χαιρετήσω
καλά-καλά..
κρατώντας τα απαραίτητα
 και χαιρετώντας
τα παιδιά της γωνίας
ήθελα να ΄μαι δίπλα
στον ήλιο
να...