[Άνθρωποι στεγνοί....] / Δέσποινα Αυγουστινάκη

«Άνθρωποι στεγνοί, αποξηραμένοι
Το γέλιο τους ακόμα πιο στεγνό
στάζει μια ξηρασία αβάσταχτη
που σου καθίζει στο λαιμό
που κόβει σου τα μάτια.
Διψούν μα μένουνε στεγνοί
να σε κοιτούν , αλλόκοτο θεριό
εσένα που οι χυμοί σου ξεχειλίζουν
Διψούν μα μένουνε στεγνοί
Λες , ίσως είναι από συνήθεια
Λες , πως δεν ξέρουν να ζητούν
Λες , πως δεν έμαθαν
άλλο παρά
να περπατούν
σε έρημο
δίχως νερό
σε μια ατέλειωτη δίψα.»