Οι σιωπες

Νίτσα Κιούση 

Πολυβουη η πόλη,
οι ανθρωποι
λενε πως ζουν
τοιχοι,τσιμεντα
κι απομονωσεις.
Οι καλημερες
σχεδον τυπικές
Ανοιγεις
το παραθυρο
και δεν χωράει
ο ηλιος
του διπλανού.
Κι αυτο
το ειπανε
ανθρωπια...
τροπο ψυχικής
κινησης...
Και ετσι

μαθαίνεις

να ζεις
στις σιωπές.
Οταν έρχονται
οι κραυγες
της ανάγκης,
κλεινεις
το παράθυρο,
στρωνεις
το τραπεζι
για να δειπνήσει
η αδιαφορια.
Υπαρχουν 
και καποιες 
αλλες σιωπες,
που αφουγκραζεσαι,
την αγαπη,
τον πονο,
τη μοναξιά...
μπορει
να βρεθούν
και μέσα
στην

πολύβουη

πόλη.