ΠΕΦΤΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΤΑ ΦΤΕΡΑ;

Ειρήνη Καραγιαννίδου

Λένε πως δεν υπάρχεις.
Αντίθετα σ’ αυτούς που σέρνουν τις μεγάλες προσδοκίες
Εγώ το βλέμμα σου για μαρτυρία επικαλέστηκα
Αυτό που γίνεται σωσίβιο
μην ναυαγήσει ο άφτερος με το φευγιό σου
κι αλλάξει πριν την ώρα της η εποχή
Το είδα να ζυγίζεται στον ώμο
Είδα μια τούφα ανασηκωμένο ουρανό
ένα κλαδί στο στόμα
Κι όλα αυτά τα άσχετα που σφήνωσε η νύχτα στο σοβά
για να γεμίσει η μέρα


Λένε πως δεν υπάρχεις
Πως κάλυψες για λόγους πένθους τα φτερά.
Όμως το άλλο των ματιών δεν είναι αυτό που
μέσα μας καθιερώνει θάνατο;

Απόψε που σε βλέπω να κοιμάσαι
Όμορφος περιπλέεις στο σεντόνι μου


Απόψε που σε βλέπω να κοιμάσαι

Κάποτε, λέω, Τον τόπο μίας χώρας εύκρατης

Θα ερωτευτεί το χελιδόνι.