"Όμως το ήξερες, η σιωπή θα είχε διάρκεια, ανίκανη η επιμονή να δώσει τις μάχες της, τραυματισμένη γύριζε/ αλλά ήθελες κάτι άλλο, ως αλλαγή αυτής της κατάστασης, είναι κι η αγάπη δρόμος ατελείωτος, δικός σου/ δυστυχώς ή ευτυχώς, όσο οι άνθρωποι μεγαλώνουν τη σχέση τους με το χρόνο, ελπίζουν, ή παραδίδονται στα λάθη τους/ εσύ, κάπου ενδιάμεσα, στεκόσουν στο φως κι ας καιγόσουν σαν πεταλούδα, περίμενες."
Γιάννης Βέλλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου