Σελίδες

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Στης ηθικής το τρίστρατο


.
Ελάτε! ελάτε, φίλοι μου, καλοί μου ανθρώποι, ελάτε!
Εδώ, στην κλίνη τη δική. Στο σπιτικό μου, εμπάτε.
Εγώ, δεν έχω ανάστημα, δε μου ‘μεινε πια, σθένος.
Μη με φοβάστε, μείνετε! είμαι ο φονιάς, ο ξένος…
.
Καθίστε εδώ, στης κούτας μου το βρώμικο κλινάρι.
Δείτε! πού τ’ ανευλόγητο κοιμάται παλικάρι.
Λάμια κακιά, με ζήλεψε, Μοίρα και με μισούσε.
Έκλωθε πλάι στη μάνα μου, την ώρα που γεννούσε.
.
Δίχως θυμίαμα, μιαν ευχή, με δίχως τ’ αγιοκέρι…
Θαρρώ νύχτα πως ήτανε, που μ’ άδραξε απ’ το χέρι.
Πρόσφυγα, μ’ είπε. Αφρικανό. Γύφτο. Κίτρινο - Ασιάτη.
Είμαι το μίασμα κι η ντροπή, στου κόσμου την εμπάτη.
.
Ελάτε! μη με ντρέπεστε, μη με φοβάστε, διόλου!
Δεν είμαι Εβραίος, ούτ' Άραβας στο στόχο του Διαβόλου…
Φταίει, η δική που μ’ έκλωθε κουβάρι, λάμια – Μοίρα.
Στης λογικής το τρίστρατο, λάθος τον δρόμο επήρα.
………………………………
Εγώ, σπίτι δε γνώρισα. Απ’ όταν, που θυμάμαι
με ξενικά και δανικά, καλούμαι να κοιμάμαι.
Κι αν είναι ο δρόμος, σπίτι μου! Η πίσσα ετούτη, ρούχο!
δεν σας ζητώ… παρά δική τη λευτεριά να μου ‘χω…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου