[Άπειρα ρόδα]

Άπειρα ρόδα
δάκτυλα
χειραψίες
φώτισε Ήλιε,
πριν να δύσεις,
και εσύ φωνή
πριν λυγίσεις
άκου
τραγούδι
απ΄των νεφών
την άχνα.

Πως οργώνουν
τον έρωτα
ζωής
τα πουλιά,
τους αφρούς
φλερτάρουν
τα ανείπωτα
του απείρου
νυσταγμένα
να υφαίνουν
τη μοίρα,
με τα χτένια
της νύχτας.

Μια μέρα
μια νύχτα
στους αιώνες
όταν θα ψάχνεις
καρδιά,
στην έρημο
των καιρών
όταν θα μετράς
ελπίδες
κόκκους άμμο
της αιωνιότητας
φαντάσματα
καράβια βουλιαγμένα
στα βάθη
φτερά τσακισμένα
άσε να ακουστεί
ο λόγος
της σιωπής
μνήμης φωτιά
η γαλήμη μας
με τους ανέμους
να έρχεται
με τους ανέμους
να φεύγει!....

Γρηγορία Πελεκούδα